مبارزه با کرونا در سنگر همدلی
یاسر کرمی: در نگاه اول، بسيار جدي و كم حرف به نظر مي رسد، اما هم آنها كه او را از نزدیک مي شناسند و هم ما كه در حين مصاحبه اشك هايش را ديديم، نظر ديگري داريم! مي خواستيم از فعالیت ها و دستاوردهاي حوزه مقاومت بسیج شركت خطوط لوله و مخابرات نفت ايران بپرسيم، اما از هر دري صحبت كرديم، از خودش، از انقلاب، از جنگ و البته از روزهای سخت مبارزه با کرونا! با حسین حیدری صحبت كرديم.
فرمانده حوزه مقاومت بسیج شرکت در گفت و گو با خط مقاومت مطرح کرد:
یاسر کرمی: در نگاه اول، بسیار جدی و کم حرف به نظر می رسد، اما هم آنها که او را از نزدیک می شناسند و هم ما که در حین مصاحبه اشک هایش را دیدیم، نظر دیگری داریم! می خواستیم از فعالیت ها و دستاوردهای حوزه مقاومت بسیج شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران بپرسیم، اما از هر دری صحبت کردیم، از خودش، از انقلاب، از جنگ و البته از روزهای سخت مبارزه با کرونا! با حسین حیدری صحبت کردیم، فرمانده ای که در سال ۱۳۶۶ پس از قطعنامه ۵۹۸ و از دل جنگ وارد مجموعه صنعت نفت شد و به گفته خودش همچنان همان روحیه جهادی اش را حفظ کرده است. آنچه پیش روی شماست، حاصل گفتگوی صمیمی ما با او در صبح یکی از روزهای کرونایی امسال و البته با حفظ فاصله گذاری اجتماعی است!
- بگذارید از این بنر شروع کنیم! تصویر شهید همت اولین چیزی است که در اتاق شما جلب توجه می کند…
به خاطر دل خودم این کار را کردم. چون نمی خواهم از این فرهنگ دور بشوم و باید مدام تلنگر بخورم!
- قطعا با دیدن این عکس ها، خاطره بازی هم می کنید!
خیلی زیاد! چند روز پیش برای خبرنگاری که آمده بود مصاحبه کند، خاطراتی از سال ۶۰ تعریف کردم . باورش نمی شد اینها در ذهن من مانده باشد… اردوهای راهیان نور هر سال این خاطرات را تداعی می کند و تلنگری که عرض کردم را به ما می زند. حتی چندبار هم آمدیم این اردوها را ترک کنیم که چنان ضربه خوردم متوجه شدم شهدا نمی گذارند.
- امسال هم که برگزار نشد. آمادگی برگزاری اش را داشتید؟
سال گذشته به علت شرایط ناشی از کرونا، بحث راهیان نور را نداشتیم، با وجود اینکه کاملا هم آماده برگزاری این برنامه معنوی بودیم. انشاالله امسال بتوانیم با عبور از این بحران، برنامه های مان را اجرایی کنیم.
- برسیم به خودتان! از چه سالی وارد شرکت شدید؟
من بعد از قطعنامه سال ۱۳۶۶ و با همان روحیه وارد مجموعه وزارت نفت شدم و تا به حال مسئولیت های متعددی داشته ام. از سال ۱۳۷۰ وارد مجموعه خطوط لوله شدم و الان هم در حسابرسی مشغول انجام خدمت هستم. البته سال ها در گزینش وزارت نفت، ستاد مرکزی وزارت نفت و حراست کار کرده ام.
- چطور آن روحیه ناشی از جنگ را در محیط کار هم حفظ کردید؟!
من از جنگ برگشته بودم. سعی کردم با همان تعهد در بحث کاری، و با همان روحیه بسیجی فعالیت کنم. امام راحل فرمودند جنگ دانشگاه بود و بسیج شجره طیبه است. این شجره طیبه در آن سالها جوری عمل کرد که نشان داد جامعه چقدر به آن نیاز دارد. هرجا مشکلی پیش آمد مردم با همان روحیه وارد شدند و خودشان مشکل را حل کردند. من آن روحیه را درک کرده بودم و می دانستم اینجا هم جواب می دهد.
- نام شما با “بسیج” گره خورده، همه می گویند حاج حسین حیدری بسیج! این روحیه ای که گفتید چگونه باعث ایجاد ساختار بسیج در صنعت نفت شد؟
بعد از دو سه ماه از حضورم و در همان سال ۶۶، پایگاه بسیج گزینش وزارت نفت را شکل دادیم و شروع به فعالیت کردیم. از همان زمان در انجام مراسم ها، تامین و کمک به فعالیت های مختلف، برگزاری راهیان نور، اردوهای زیارتی و خانوادگی و… فعالیت مان را به طور جدی شروع و ادامه دادیم. ما حتی الان در مشهد اردوگاه داریم و دارای مجموعه ای مستقل به نام بسیج هستیم. در حال حاضر ۵۵ پایگاه در مناطق بصورت مستقیم در مجموعه بسیج شرکت در حال فعالیت هستند.
- ما نمی خواهیم در این مصاحبه از دستاوردهای این چند ساله بپرسیم، پس بماند برای وقتی دیگر! به علاوه، دستاوردهای بسیج شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران کاملا مشخص و ملموس است. اما خب چون بحث کرونا مسئله اول این روزهاست، دلمان نمی آید از فعالیت های شما در این رابطه سوال نکنیم! از چه زمانی حس کردید باید وارد میدان مبارزه با کرونا بشوید؟
۵ اسفند اولین جلسه برگزار شد و ما اولین حرکتمان را در یازدهم اسفندماه انجام دادیم و پس از جلسات مکرر با بهداشت و درمان صنعت نفت ، دستورالعمل ها را آماده و به مناطق فرستادیم و مواردی که جزء مصوبات بود در مجموعه شرکت اجرایی شد. در بین ۲۳ وزارتخانه ، مجموعه وزارت نفت ورود پیدا کرد و ما از همان یازدهم اسفند ماه، بحث گندزدایی را شروع کردیم، با وجود اینکه در ابتدا مشکل تهیه مواد ضدعفونی کننده وجود داشت. ما بحث گندزدایی را چه در مجموعه های خودمان و چه در روستاهای همجوار همچنان ادامه داده ایم.
- در بحث “رزمایش همدلی مومنانه” که مورد تاکید مقام معظم رهبری بود هم فعالیت داشتید؟
سوال خوبی کردید! ما پس از تاکید رهبر معظم انقلاب، بصورت گسترده ای در ستاد و مناطق در بحث کمک های معیشتی به مناطق محروم وارد عمل شدیم که بخاطر گستردگی و تعدد، ذکر همه این موارد در حوصله این مصاحبه نیست. اخیرا هم در نمایشگاهی، از دستاوردهای بسیج وزارتخانه ها در بحث مبارزه با کرونا و همدلی مومنانه رونمایی شد و فعالیت های مرکز بسیج وزارت نفت مورد تقدیر قرار گرفت.
- اگر مبارزه با کرونا را یک جنگ بدانیم، راه شکست کرونا چیست؟
راه اصلی همدلی و ایثار است، یعنی ما در گرفتاری ها کنار هم باشیم. با همان روحیه ای که در مراسم تشییع شهید سلیمانی دیدیم، قطعا با همان روحیه و با همدلی می توانیم کرونا را شکست بدهیم. در جنگ با کرونا، در سنگر همدلی می توانیم به پیروزی برسیم، رزمایش همدلی مومنانه این را اثبات کرد و من به جرات می گویم تا به الان در این جنگ پیروز بوده ایم. این همان تفکر بسیجی است که کلید واژه شکست هر مشکلی است.
- این روحیه را در بین همکاران بیشتر از سطح جامعه می بینید یا کمتر؟!
به نظر من این روحیه در شرکت ما بالاتر است. من حرکت مردم را در بلایایی مانند: سیل، زلزله، کرونا و… به حضورشان در زمان جنگ تشبیه می کنم. شکل این حضور عوض شده اما حضور و فعالیت خودجوش مردم ناشی از همان روحیه ای است که همواره و در طول مسیر پر تلاطم انقلاب ، پر رنگ و اساسی بوده است.
- با این جواب، یاد مصاحبه قبلی ام با شما افتادم! هنوز هم معتقدید که” اساسی ترین دستاورد بسیج، نفوذ در دلهای همکاران است”؟!
شک نکنید! وگرنه شکست خواهیم خورد.
- از پیروزی و از شکست صحبت شد. در تمام این سال ها که مرور کردیم، جایی احساس دلسردی نکردید؟!
برای کسی که پای کار است، دلسردی معنایی ندارد. ما در کنار کسانی حضور داشتیم که علی رغم تشنگی مفرط، از یک لیوان آب هم می گذشتند تا به همرزمشان برسد… (بغض می کند)… ما یک فرهنگی از آنها یاد گرفتیم که هیچ چیز دلسردمان نکند و اگر روزی این ارزش ها را فراموش کنیم، به خون آنها خیانت کرده ایم… من وقتی مادری که دو شهید تقدیم انقلاب کرده است را می بینم که بدون توقع و با چه گذشتی کمک می کند، از خودم خجالت می کشم که دلسرد بشوم…
- از احوال شما مشخص است که بدجوری دلتنگ رفقا هستید.
من آدمی نیستم که بی جهت برای موضوعی دل بسوزانم. این انقلاب بیهوده بدست نیامده، چطور می توانم نسبت به ثمره خون شهدا بی تفاوت باشم؟ ما تکلیف داریم تا روزی که زنده هستیم و توان داریم پای کار باشیم.این را هم بگویم که این عرصه نیاز به کمک دارد. می طلبد که این فرهنگ همه گیرتر شود و باید دست جوانان را بگیریم تا با این فضا بیشتر آشنا شوند.